Sandwich-functie

Dit weekend waren we bij familie op bezoek. Het was heel gezellig, we zien elkaar niet zo vaak, omdat het niet echt in de buurt is en tja om alle neven en nichten bij te houden kost ook ons wat teveel tijd. Lekker bijgekletst en gedurende het gesprek had ik steeds meer het gevoel dat mijn aangetrouwde nicht het proto-type cliënte voor mij is op organize-gebied en dan vooral met de nadruk op Me-time!

Laat ik haar voorstellen : een zelfverzekerde ambitieuze vrouw van achter in de 40. Na haar scheiding getrouwd met een wat oudere man en heel bewust samen nog een kind gekregen. Man heeft uit zijn eerste huwelijk volwassen kinderen en inmiddels ook kleinkinderen.

Nadat ze de eerste jaren heel bewust thuis is gebleven om het kind te verzorgen, heeft ze er nu voor gekozen om toch weer een 20-urige baan aan te nemen! Ze voelt zich als een vis in het water.

• Echter: haar moeder heeft Alzheimer en heeft de nodige zorg nodig. Ouders wonen op ongeveer een uur rijden en om haar vader wat te ontlasten is er een schema opgesteld waardoor ze één keer per maand een hele dag bij haar moeder is.
• Echter : ze hebben een dochter van inmiddels 7 jaar en ze vindt het belangrijk om ook op school te helpen bij activiteiten.
• Echter: ze wil ook graag haar sociale contacten goed onderhouden.
• Echter: ze merkt steeds meer dat ze niet toekomt aan het afwerken van haar immense takenlijst.
• Echter: ze is gewoon heel moe…….. 

  Oh wat was het voor mij allemaal herkenbaar. Ik weet nog goed een jaar of 12 geleden: twee opgroeiende kinderen, een man die omkwam in zijn werk, een dementerende moeder in een verzorgingstehuis, een kinderloze oom en tante, schoonouders en en en…….

  En ik ging maar door.
  Op zo’n moment kun je niet echt spreken van “Tijd in je leven”
  Er is altijd wel iets of iemand die je aandacht vraagt: je hebt een z.g. sandwich-functie: Het stapelt zich maar op en iedere keer is er iets anders!
  
  Dit zijn periodes die iedereen in zijn of haar leven tegenkomt. Je kunt niet meer dan 24 uur in een dag proppen. En van die 24 uur er ook nog eens 8 slapen en de rest van je activiteiten in die 16 uur. Het lukt niet. De eerste stap is om dit te accepteren en realistische te kijken naar wat je écht moet of wat je écht wilt!

  Probeer je gedachten om te buigen: Ik wil ipv ik moet. Dan voelt het gelijk al een stuk anders! 

  Mijn allerbelangrijkste tip voor mensen die in een dergelijke sandwichfunctie zitten is: Plan eerst tijd voor jezelf . Hoe weinig ook, maar plan het, de rest moet je er dan verplicht omheen plannen. Maar dit stukje tijd voor jezelf nemen ze je dan niet meer af. Je zult merken dat je dan meer energie hebt voor de andere “verplichte” activiteiten!