De afgelopen weken zijn in een sneltreinvaart voorbij gegaan.
Het voorbereiden van de verhuizing loopt voorspoedig. Inmiddels is de zolder leeg, de kelder, de garagezolder, mijn kantoor ingepakt.
De voorraad is bijna op, de diepvries leeggegeten.
De kasten zijn leeg, er staan her en der wat dozen maar wie bij ons binnen komt zal niet denken dat we over een week verhuisd zijn.
Het is een bewuste keuze om de woonkamer voor het oog in tact te houden. De boeken staan nog in de kast, er staan kaarsjes op tafel, de schilderijen hangen aan de muur en ook de overige decoratie zorgen ervoor dat ons huis nog een echt thuis is. Maandagochtend om 10 uur staat de verhuiswagen voor de deur dus zondag is vroeg genoeg om de laatste spullen in te pakken.
‘Strakke planning’ roept een klant van mij steeds. Klopt.
Maar wat een balen dat het weer roet in het eten gooit en de muren niet snel genoeg drogen om geschilderd te worden.
In eerste instantie dachten we dat we eerst in een vakantiehuisje zouden moeten maar door heel creatief meedenken van de aannemer en ook de schilder ( tja zaterdagje en de avonden doorwerken) en van onszelf..: we gaan een weekje bivakkeren op de bovenverdieping en kunnen dan toch de 22e verhuizen. Moet ook wel want de 25e is de overdracht en de nieuwe bewoners staan te springen om in ons huis te gaan.
We gaan tijdelijk de meeste spullen opslaan in de garage en bij de aannemer. Lang leve de verhuizer die later in de week nog een keer komt helpen.
Betekent wel dat we alles minimaal twee keer in de handen moeten nemen en een week moeten ‘kamperen’.
Moraal van dit verhaal:
Je kunt niet alles plannen…