Ik zit met een dilemma……
De allerbelangrijkste stap binnen timemanagement is het leren Nee zeggen….
Of eigenlijk is het Ja zeggen tegen dat wat belangrijk is in je leven, waar je blij van wordt.
Nee zeg je tegen dat wat je te veel energie kost, wat je niet fijn en niet belangrijk vindt.
Vorige week heb ik een driedaagse training gevolgd bij The Next Trainer ( heel erg de moeite waard, voor wie belangstelling heeft ;kijk eens even bij hen op de site 20,21 en 22 november is er weer een driedaagse. Als je trainer, coach of adviseur bent zou ik me snel opgeven)
Als opdracht vooraf kregen we een masterclass tele-seminar ( een online training) toegestuurd.
Dit om alvast een beetje in de stemming te komen, zullen we maar zeggen.
Deze Quote kwam daarbij naar voren:
“Je bent 100 % verantwoordelijk voor jouw leven, niet je ouders, je omgeving, opleiding, geld, overheid of economie, JIJ….
Als je iets werkelijk wilt, dan kan dat…. je vindt altijd een manier om aan tijd, geld of kennis te komen als je werkelijk iets wilt…… “
Ik heb deze quote gedeeld op Facebook omdat ik het zo’n waarheid als een koe vind/vond….
Ook hier wil ik hem graag delen.
Want het heeft zelfs mij nog weer even aan het denken gezet, oftewel met beide voetjes op de grond gezet. Immers, ik ben van de tijd en van het geld en die kennis ja, die weet ik inderdaad wel te vinden. Anders was ik niet naar de training gegaan , tóch?
Ik zou er een boek over kunnen schrijven wat ik geleerd heb, wie ik heb leren kennen, eyeopeners, valkuilen.
Waar ik blij van wordt, wat me verdriet doet.
Verhalen van andere coaches, adviseurs en trainers. Stuk voor stuk mensen die allemaal een ander zo ontzettend graag willen helpen. ……… Dus zeggen ze Ja zeggen tegen hulpvragen. Hoe zit dat dan met Nee zeggen?
Eigenlijk wist ik het diep van binnen van mezelf wel: Ik vind het moeilijk…..
Wat niet wil zeggen dat ik het niet kan hoor. Maar als een iemand mij belt of mailt met een hulpvraag dan ben ik al gauw geneigd om Ja te zeggen. Ook al komt het me eigenlijk niet uit, heb ik op dat moment iets anders te doen. Valkuil? Mijn eigen timemanagement.
Dan flitst de quote weer door mijnhoofd: “als je iets werkelijk wilt , dan kan dat………
Dus blijkbaar wil ik dit. Ik word er in ieder geval blij van als ik iemand kan helpen.
Tot op heden lukt het qua tijdsplanning ook. Immers: door schade en schande wijs geworden .
Hoe ik dat dan toch voor elkaar krijg? Door ruimte in mijn agenda te houden en in te plannen voor onverwachte zaken, voor onverwachte telefoontjes, voor onverwachte werkzaamheden.
Deze flexibiliteit is ook voor mij niet oneindig, maar op deze manier heb ik wel overzicht en dit overzicht geeft mij rust.
Tot vorige week na de training……..
Met een reader vol aantekeningen, adviezen en tips van zowel trainers als medecursisten,
veel visitekaartjes, maar vooral boordevol ideeën ging ik naar huis.
Men heeft het weleens over : “in the flow zitten”. Nou ik kan je vertellen: “ik zit in de flow” en wat voor één.
Maar daarnaast heb ik een vol hoofd, met alles wat ik nog wil, mag…… uhhh ….moet .
Dus even met beide voetjes op de grond…… dit is dus wat mijn cliënten ( bijna) altijd hebben.
Geen rust, te veel op het bordje. Gevolg?
Je kunt er geen kop of staart aan vinden waar je beginnen moet. Omdat het teveel is.
Ik zou de organizer niet zijn als ik nu niet zou weten hoe hiermee om te gaan. J
Dus , ja, lijstjes maken, prioriteiten stellen , focus.
Hoe graag ik het ook zou willen, dit kan volgende week niet klaar zijn( tijd) ,
ik heb hier ook anderen bij nodig ( kennis) en daarnaast zal ik ook nog in mijn corebusiness moeten werken ( geld ).
Hier ben ik inderdaad zelf 100% verantwoordelijk voor, niet de trainers, niet de medecursisten.
Volmondig zeg ik Ja tegen de mogelijkheden die ik nu zie en die ik de komende periode uit ga werken.
Noodzakelijk hierbij is dat ik dus tegen andere zaken Nee moet zeggen.
De enige manier waarop het voor mij namelijk werkt om overzicht te houden en productief te zijn
is het maken van een planning.
Eén van de laatste opdrachten was om je ideale werkweek in te vullen.
Ha ha ik dacht dat ik die al aardig had….. Niet dus.
Grappig was dat een medecursist hier een totaal ander idee over had/heeft dan ik.
Gaandeweg het gesprek bleek namelijk dat ik enorm gesteld ben op regelmaat.
Ik wil graag weten waar ik aan toe ben, anders word ik onrustig.
Medecursist wil het liefst niet weten wat er die dag gaat gebeuren, laat staan volgende week.
Mooi is dat we beiden dachten al behoorlijk op weg te zijn naar de ideale werkweek.
Eerlijk is eerlijk er valt bij ons alle twee nogal wat bij te stellen.
Afspraak die we gemaakt hebben: we zeggen vaker Ja en vaker Nee…. Dat is toch een dilemma of niet?
Facebook