Als ik de baas zou zijn van het journaal..

Kennen jullie het nog?

Het liedje van Kinderen voor Kinderen: ‘Als ik de baas zou zijn van het journaal’ ?

Het zou zo weer opnieuw uitgebracht kunnen worden.
Want heel positief is het journaal niet. Nee, het is ronduit negatief!

Of toch niet helemaal?
De huizenmarkt trekt aan, er zijn geluiden dat de crisis voorbij is. Waarop ik weer een bericht las; “Ja, en de wereld is plat”.

Hoe dan ook; veel mensen, veel gezinnen hebben het moeilijk. Vinden het leven geen lolletje meer, heel vaak liggen hier financiële problemen aan ten grondslag.
De laatste maanden ben ik heel vaak geconfronteerd met mensen die er werkelijk geen weet van hebben, dat er nog steeds heel veel mogelijkheden zijn om toch wat meer financiële ruimte te krijgen.

Wat je ook denkt van programma’s als ‘Dubbeltje op zijn kant’, ‘Uitstel van executie’, ‘Geer en Goor; effe geen cent te makken’.
Ze worden niet voor niets goed bekeken. Dinsdagavond wordt op tv zelfs crisisavond genoemd.
De meest schrijnende verhalen komen voorbij. Veelal buiten de schuld van de mensen om, door pech of door onwetendheid zijn ze in de problemen gekomen.
Dit werkt in alles door; relaties die op de klippen lopen, huisuitzettingen liggen op de loer, ziekteverzuim op het werk.
Is geld dan het enige dat belangrijk is? Natuurlijk niet. Maar als je niet meer weet of je deze maand de hypotheek gaat betalen of eten voor je gezin gaat kopen…
Dan heb je in ieder geval te lang gewacht met het maken van beslissingen en het nemen van keuzes.

Dat is geen veroordeling, geen verwijt, het is een conclusie.
Had je kunnen voorkomen dat je in de rode cijfers komt? Soms niet, vaak wel. Vaak niet, soms wel.
Het heeft geen zin om te gaan beredeneren hoe het zo gekomen is.
Het heeft geen zin om verwijten te maken richting de crisis, je werkgever of zoals bijna altijd gedaan wordt naar jde partner.
Dit alles kost je veel te veel negatieve energie en negatieve energie levert je stress op.
Beter is om je energie te gebruiken om je financiële problemen aan te pakken.

Daarmee heb je niet ineens zakken vol geld, daarmee zijn je problemen niet gelijk opgelost.
Op tv gaat het schijnbaar ‘makkelijk’. Abonnementen kunnen kosteloos beëindigd worden, kredieten kunnen omgezet worden.
Uitzendbureaus hebben ineens net de juiste baan voor de persoon en deze wordt in 9 van de 10 gevallen ook nog aangenomen.
“Mmm en de wereld is plat” denk ik dan vaak. Met het gehijg van de media in de nek gaan er veel deuren open waar die voor anderen gesloten blijven.

Niet alleen met een camera in de hand kan er meer geregeld worden.
Ik merk het zelf als ik iets probeer te regelen voor cliënten en aan het begin van het telefoontje mijn bedrijfsnaam en functie noem, ook dan gaan er deuren open die eerst gesloten bleven.
Frustrerend, inderdaad, heel frustrerend. Maar het werkt, het helpt. Waarom zou je er dan geen gebruik van maken?
Omdat het niet bekend is. Onbekend maakt onbemind? Misschien wel, misschien niet.
Hoe dan ook er zijn veel, teveel mensen die niet op de hoogte zijn van de mogelijkheden om extra inkomsten te genereren, niet weten waar ze recht op hebben.
Gewoon murw gemaakt zijn door alle instanties, opbotsen tegen de enorme bureaucratie van ; mag niet, kan niet waarmee men eigenlijk wil zeggen: wil niet.
Maar het meest verbaasd ben ik dat instanties mensen niet attent maken op rechten die ze hebben.
Deze week was ik bij een jonge vrouw. Na jarenlang samenwonen is de relatie beëindigd. Naast een parttime baan, studeert ze nog en heeft geen recht meer op studiefinanciering.
Binnenkort hoopt ze af te studeren maar voorlopig moet ze het doen van 450 euro in de maand.
Het verbaasd me, nee heel eerlijk ik word er boos om, dat niemand van de woningbouwvereniging, de gemeente of wie dan ook haar verteld heeft dat ze recht heeft op een bijstandsuitkering.
Door toeval kwam ze op mijn pad. Binnen een half uur was het geregeld. Omdat ze jonger is dan 27 moet ze eerst 28 dagen solliciteren maar dan krijgt ze wel de uitkering waar ze recht op heeft.
Het gaat hier beslist niet om onnadenkende mensen. Ze hebben hier echter nog nooit mee te maken gehad en niemand brengt hen op de hoogte.

Tijdens het gesprek hebben we het er over gehad hoe we bij mensen die het nodig hebben op het netvlies kunnen krijgen dat deze mogelijkheden er zijn.
Gekscherend werd geroepen: Postbus 51. Eigenlijk zo gek nog niet.

Ik heb nog een beter idee: Als ik de baas zou zijn van het journaal…